Το διαζύγιο είναι από μόνο του μια δυσάρεστη πραγματικότητα και τείνουμε να λυπούμαστε τους ανθρώπους που την διανύουν.
Ωστόσο, σύμφωνα με σχετικές έρευνες (2018), η πιθανότητα ενός γάμου να τελειώσει σε διαζύγιο είναι από 40% έως 50%. Έτσι, με τα ποσοστά των διαζυγίων να αυξάνονται, γιατί άραγε δεν γιορτάζουμε την ελευθερία μας και δεν νιώθουμε περήφανοι, αντί να αισθανόμαστε υπόλογοι απέναντι στους άλλους; Γιατί, αντί για υπερηφάνεια, πολλοί από εμάς τείνουν να νιώθουν ντροπή και ενοχή;
Για να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε σας βασανίζει, είναι σημαντικό να το αναγνωρίσετε, να μιλήσετε για αυτό και να το εξερευνήσετε. Το να μιλάμε για ντροπή είναι το πρώτο βήμα για να απαλλαγούμε από αυτόν τον σκοτεινό μανδύα που μας καλύπτει και επηρεάζει την ζωή μας.
Οι ρίζες της ντροπής και της ενοχής του διαζυγίου:
Είναι οι αξίες της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι «φιλο-οικογενειακή» και σίγουρα όχι υπέρ του διαζυγίου. Η κοινωνία επιβάλει όταν κάποιος είναι ανύπαντρος να θέλει να «ζευγαρώσει» (κυρίως μάλιστα αν είναι γυναίκα). Και όταν είναι παντρεμένος, πως οι όρκοι και αυτή η ένωση θα είναι μέχρι το θάνατο. Στην κοινωνία δεν αρέσει το διαζύγιο, αντιπροσωπεύει το σπάσιμο και είναι δύσκολο να μην μας επηρεάσει αυτή η άποψη προσωπικά.
Νιώθεις σαν αποτυχία. Το διαζύγιο θεωρείται ως αποτυχημένος γάμος. Και ποιος λέει ότι κάθε σχέση προορίζεται να διαρκέσει για πάντα; Όταν οι όρκοι σπάσουν, μπορούμε να νιώσουμε σαν να αποτύχαμε, πως δεν προσπαθήσαμε αρκετά και αυτά τα συναισθήματα, οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις, μπορεί να είναι καταστροφικά.
Δεν είμαστε αρκετά καλοί, θα έπρεπε να είχαμε αναγνωρίσει τα προβλήματα νωρίτερα, να μην μείνουμε πολύ καιρό ή να μην είχαμε παντρευτεί το λάθος άτομο.
Όλες αυτές οι σκέψεις, η καθεμία από την οποία έρχεται σε αντίθεση με την άλλη, και στην πραγματικότητα χωρίς καμία βάση, προσθέτουν καύσιμο στη φωτιά της ενοχής και της ντροπής.
Είτε κάποιος σας δείχνει με το δάχτυλό του, είτε είναι η φωνή του εσωτερικού σας κόσμου, η κριτική μπορεί να είναι σκληρή και η ενοχή που βασίζεται σε αντιληπτές λανθασμένες επιλογές μπορεί να είναι αδυσώπητη.
Πώς μπορούμε λοιπόν να απαλλαγούμε από την ντροπή και την ενοχή του διαζυγίου και να μην επιτρέψουμε σε αυτά τα καταστροφικά συναισθήματα να καταλάβουν περισσότερο χώρο από ό, τι τους αξίζει;
Πώς να απαλλαγείτε από τη ντροπή και την ενοχή του διαζυγίου
Ως γονείς, αναλαμβάνουμε συχνά πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από ό, τι πρέπει, σε όλα. Αυτό το βάρος, ειδικά όταν γίνονται λάθη, μπορεί να είναι τρομακτικό. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι εάν αναλάβετε την ευθύνη, τότε θα πρέπει επίσης να λάβετε και τα εύσημα.
Ένας γάμος περιλαμβάνει δύο άτομα, δύο υπεύθυνους ενήλικες που κάνουν επιλογές και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τις δικές μας επιλογές. Το βάρος των επιλογών κάποιου άλλου δεν αφορά εμάς. Είναι σημαντικό να αφήσετε τις ευθύνες των άλλων.
Αρχίστε να συγχωρείτε τον εαυτό σας, για τα πάντα.
Τείνουμε να εστιάζουμε στην συγχώρεση των άλλων πιο εύκολα από τη συγχώρεση του εαυτού μας. Τείνουμε να παραμένουμε θυμωμένοι με τους εαυτούς μας.
Φροντίστε τον εαυτό σας και περιποιηθείτε τον γιατί το αξίζετε.
Αντιμετωπίστε τον εαυτό σας όπως συμπεριφέρεστε στους άλλους, με καλοσύνη, υπομονή και κατανόηση. Όταν πέφτετε, όταν κάνετε λάθη, σηκωθείτε , ξεσκονιστείτε, αγκαλιάστε τον εαυτό σας και αγαπήστε τον χωρίς όρους.
Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι τα λάθη είναι απαραίτητο μέρος της ανάπτυξης και ότι η αγάπη που έχετε για τον εαυτό σας δεν εξαρτάται από το να είστε τέλειοι.
Στην πραγματικότητα, δεν θέλουμε πραγματικά αυτούς τους «τέλειους» ανθρώπους, είναι τόσο ενοχλητικοί.
Μιλήστε με κάποιον
Σε έναν φίλο, σε ένα μέλος της οικογένειας ή σε έναν επαγγελματία, σε οποιονδήποτε. Μιλήστε για τα συναισθήματά σας με κάποιον που δεν θα σας κρίνει και κάποιον που θα ακούσει. Κάποιος που εμπιστεύεστε με το συναίσθημά σας.
Και το πιο σημαντικό, δώστε στον εαυτό σας χρόνο για να θεραπευτεί
Η θεραπεία απαιτεί χρόνο και υπομονή, και τα συναισθήματα είναι ακριβώς αυτά, συναισθήματα. Ακριβώς επειδή «αισθάνεσαι» κάτι δεν σημαίνει ότι είναι πραγματικότητα και σημαίνει επίσης ότι θα περάσει. Ακόμα και τα καλά συναισθήματα εξαφανίζονται τελικά, δυστυχώς.
Θυμηθείτε τις επιλογές που κάνατε και εξακολουθείτε να κάνετε, τελικά όλες, δεν είναι ούτε κακές ούτε καλές, είναι απλώς επιλογές και όλοι τις κάνουμε. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι κάτι που μας αρέσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάναμε λάθος επιλογή.
Οι αποφάσεις μας δεν καθορίζουν ποιοι είμαστε. Προσπαθήστε να είστε ο καλύτερος σύμμαχός σας, αυτόν χρειάζεστε στο πλευρό σας.
