Ένα κοινό σενάριο διαζυγίου για οικογένειες με παιδιά, μοιάζει με αυτό: Ο μπαμπάς μετακομίζει από το συζυγικό σπίτι σε ένα μικρό διαμέρισμα, ενώ η μαμά και τα παιδιά παραμένουν στην οικογενειακή κατοικία. Αν και φαίνεται σαν μια λογική επιλογή, είναι σημαντικό να μην υποτιμάμε τη σοβαρή αίσθηση απώλειας που έχει να αντιμετωπίσει ένας πατέρας. Αυτό ισχύει και όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και η μητέρα απομακρύνεται.
Παρακάτω είναι μερικά σημεία που πρέπει να λάβετε προσεκτικά υπόψη κατά τη διάρκεια ενός διαζυγίου.
Όταν οι σύζυγοι χωρίζουν, ένας πατέρας όχι μόνο χάνει το σπίτι και το ασφαλές καταφύγιο που παρείχε περήφανα στην οικογένειά του, αλλά δεν απολαμβάνει πλέον το οικείο περιβάλλον του σπιτιού στο οποίο κατοικούσε για πολύ καιρό. Τα αποτελέσματα του περιορισμού του χώρου διαμονής σε ένα μικροσκοπικό χώρο καθιστικού, σε σύγκριση με τον χώρο και τις ανέσεις που είχε συνηθίσει, είναι εκτεταμένες.
Μπορεί ξαφνικά να βρεθεί χωρίς τα αγαπημένα του πράγματα, όπως την τηλεόραση με μεγάλη οθόνη, την αγαπημένη πολυθρόνα, η και ακόμη και τον προσεκτικά καλλιεργημένο κήπο του. Επιπλέον, θα αντιμετωπίσει την πρόκληση να παρέχει ένα άνετο δεύτερο σπίτι για τα παιδιά του υπό αυτές τις συνθήκες. Μαζί με το διαζύγιο, η μετακόμιση σε άλλο σπίτι θεωρείται ένας από τους πλέον κορυφαίους στρεσογόνους παράγοντες στη ζωή.
Ο τερματισμός ενός γάμου, έχει ως αποτέλεσμα την οδυνηρή απώλεια ενός συντρόφου ζωής. Προσθέστε την απώλεια ενός συντρόφου στην διαδικασία ανατροφής και στην κοινή διαδικασία λήψης αποφάσεων όταν πρόκειται για την ανατροφή των παιδιών σας και ένας πατέρας μπορεί κάλλιστα να αισθάνεται εντελώς απομονωμένος από την πάλαι ποτέ άψογη οικογενειακή του μονάδα.
Απαιτείται χρόνος και προσπάθεια και από τους δύο γονείς για να δημιουργηθεί μια νέα σχέση από κοινού και ενώ αυτή η διαδικασία εξελίσσεται, χάνεται πολύτιμος χρόνος για την καλλιέργεια και ανάπτυξη της σχέσης γονέα-παιδιού.
Η καθημερινή επαφή με τα παιδιά ανήκει στο παρελθόν και μαζί της υπονομεύεται η συνεπής και τακτική επιρροή στην ανατροφή τους. Οι ευκαιρίες ενός πατέρα να καθοδηγεί και να δίνει το παράδειγμα στα παιδιά του μειώνονται σημαντικά. Σε πολλές περιπτώσεις χάνεται εντελώς μέσω της γονικής αποξένωσης.
Η ικανότητά του να φροντίζει και να υποστηρίζει την οικογένειά του, περιορίζεται ξαφνικά σε ένα πρόγραμμα προκαθορισμένων επισκέψεων. Ο αυθορμητισμός θυσιάζεται με την περιορισμένη και βιαστική αλληλεπίδραση των συναντήσεων των Σαββατοκύριακων.
Ως αποτέλεσμα των υλικοτεχνικών αλλαγών και της διακοπής της επικοινωνίας, οι πατέρες δεν ενημερώνονται πάντα για την πρόοδο, τις δραστηριότητες, τα προγράμματα κ.λπ. των παιδιών τους και μερικές φορές χάνουν εκδηλώσεις και ειδικές περιστάσεις και αυτό συμβάλλει στη σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων γονέα-παιδιού λόγω της ακούσιας απουσίας του.
Τακτικές οικογενειακές δραστηριότητες, όπως αθλήματα, χόμπι και άλλες έξοδοι, δεν είναι πλέον δυνατές όταν μια οικογένεια περάσει διαζύγιο, καθώς γίνεται πολύ επώδυνο και για τους δύο γονείς να συμμετέχουν μαζί ενώ αντιμετωπίζουν όλα τα συναισθηματικά ζητήματα που σχετίζονται με τη διάλυση ενός γάμου . Ο πατέρας, που δεν μένει πλέον στο σπίτι, σχεδόν αποκλείεται εκ των προτέρων.
Καθώς το status quo σε έναν γάμο αλλάζει με το διαζύγιο και το ίδιο το καθεστώς των σχέσεων με τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας αλλάζει αναπόφευκτα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι φίλοι και η οικογένεια επιλέγουν σκόπιμα πλευρά και τέτοιες απώλειες είναι εξαιρετικά επιζήμιες για εκείνον που μένει μόνος του.
Για κάποιους και ο ξαφνικός χωρισμός από τα αγαπημένα κατοικίδια είναι επίσης τραυματικός.
Οι κοινότητες στις οποίες ζούμε και λειτουργούμε, όπως οι γειτονιές μας, οι κοινωνικές ομάδες, τα σχολεία, οι αθλητικοί σύλλογοι κ.λπ., αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας και προσφέρουν ένα αξιόλογο δίκτυο ψυχολογικής υποστήριξης. Η απομάκρυνση από αυτές ή ο αποκλεισμός ή ο αφορισμός από κάποιους, είναι συχνά υποκείμενη αιτία μεγάλης αγωνίας, καθώς έχει μεγάλη η σημασία του του να ταιριάζουμε και να ανήκουμε κάπου.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν για κάθε γονέα που εγκαταλείπει το συζυγικό σπίτι ως αποτέλεσμα διαζυγίου. Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού και δίκαιου σχεδίου γονικής μέριμνας για να αντιμετωπίσουν όλες τις παραπάνω δυσκολίες και απώλειες με το μικρότερο δυνατό ψυχολογικό κόστος.
