Αδιαμφισβήτητα ένα διαζύγιο προκαλεί «ραγίσματα»: ένα διαλυμένο σπίτι, έναν αποτυχημένο γάμο και κυρίως μια τραυματισμένη καρδιά. Ήμουν διαζευγμένος πατέρας για πάνω από εννέα χρόνια, οπότε το καταλαβαίνω απόλυτα. Θυμάμαι επίσης το κύμα συναισθημάτων, αγώνων και προκλήσεων εκείνων των ετών. Χρησιμοποιώντας το παλιό ρητό «αν ήξερα τότε ό,τι ξέρω τώρα», επιτρέψτε μου να μοιραστώ λίγη σοφία που έχω βρει στην πορεία σχετικά με το πρόβλημα του να είσαι χωρισμένος γονέας.
Αν και υπάρχουν πολλές «παγίδες» στις οποίες μπορεί να πέσει ένας χωρισμένος πατέρας, εδώ μπορείτε να βρείτε 3 σημαντικές περιπτώσεις (πώς στήνεται η παγίδα και πώς μπορείτε να την αποφύγετε ή να την ξεπεράσετε εάν βρεθείτε παγιδευμένος).
1. Θυμός
Ο νούμερο ένα κανόνας μας είναι ότι ΠΟΤΕ δεν χειροδικούμε κατά των μαμάδων (ή οποιουδήποτε άλλου για αυτό το θέμα). Σίγουρα, μπορεί να έχουμε πολλές εκρήξεις, αλλά όταν η έκφραση της αγανάκτησης γίνεται τοξική, πρέπει να αφήσουμε την ένταση πίσω μας. Όταν αφήνουμε την πικρία, την απογοήτευση ή την αγανάκτηση να φουντώσουν, τελικά θα μας κατατρώνε και θα εκδηλωθούν και σε άλλους τομείς της ζωής μας. Προτείνω ανεπιφύλακτα να βρείτε κάποιον με τον οποίο μπορείτε να μιλήσετε, όπως φίλο, μέλος της οικογένειας ή κάποιον ειδικό. Επιτρέψτε τους να είναι ακροατές και αναζητήστε τρόπους να διατηρήσετε την καρδιά σας ήρεμη και επιεική. Τα παιδιά σας θα είναι οι μεγαλύτεροι ωφελούμενοι εάν είστε σε θέση να το καταφέρετε.

2. Ανταγωνισμός με τον άλλο γονέα
Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι που διέπραξα στις αρχές της ζωής της κόρης μου. Συχνά έβρισκα τον εαυτό μου να προσπαθώ να ανταγωνιστώ τη μαμά της με τον χρόνο που περνούσα με την κόρη μου, τα δώρα και τις πράξεις στοργής. Αυτό που έπρεπε να είναι ανιδιοτελής προσφορά κατέληξε να τροφοδοτείται από τον δικό μου εγωισμό. Όταν επικεντρώνουμε όλη μας την ενέργεια στην προσπάθεια να ξεπεράσουμε την άλλη πλευρά, παίρνουμε τα μάτια μας από την πρωταρχική μας ευθύνη που είναι να αναθρέψουμε τα παιδιά μας και να τους δώσουμε αυτό που χρειάζονται περισσότερο: απλά τον εαυτό μας.
Μόλις μπόρεσα να σταματήσω να το κάνω αυτό και επικεντρώθηκα στο για να απολαύσω τον χρόνο που περνούσα με την κόρη μου, μπόρεσα να αναπτύξω μια ουσιαστικότερη και πιο ιδιαίτερη επικοινωνία μαζί της.
3. Δεν καθοδηγούν τα παιδιά τους
Είτε ένας πατέρας είναι παντρεμένος είτε χωρισμένος, είτε έχει την πλήρη ή μέρος της επιμέλειας, εξακολουθεί να παίζει ζωτικό ρόλο στη συνολική αίσθηση ευημερίας και αυτοαντίληψης των παιδιών του. Κάντε ό,τι μπορείτε με τον χρόνο που διαθέτετε και να είστε σε εγρήγορση για άλλες παγίδες που μπορούν να σας αποτρέψουν.
Παραμείνετε εμπλεκόμενοι στις σχολικές τους εργασίες.
Πείτε λόγια επιβεβαίωσης, αισιοδοξίας και αγάπης που αγγίζουν την καρδιά τους και συνεχίστε να διαμορφώνετε τη ζωή που θέλετε να ζήσουν ως ενήλικες μια μέρα. Όταν ένας πατέρας αναδεικνύεται ως ένας από τους πρωταρχικούς ηγέτες στη ζωή των παιδιών του, δημιουργεί ένα θεμέλιο στη ζωή τους που δεν κλονίζεται εύκολα.
Κάποτε άκουσα έναν άντρα να λέει: «Οι αποφάσεις μας σήμερα έχουν την ικανότητα να επηρεάσουν τουλάχιστον τρεις γενιές: τη δική μας, των παιδιών μας και των εγγονιών μας». Ποια βήματα πρέπει να κάνετε σήμερα για να γίνετε ο σωματικός και πνευματικός ηγέτης της ζωής που χρειάζονται τα παιδιά σας, παρά τις τρέχουσες συνθήκες; Αυτή μπαμπάδες είναι η πρόκληση!
Θανάσης Τ.